Ҳеҷ кас аз хатари офатҳои табиӣ ё техногенӣ эмин нест. Аммо наҷотдиҳанда будан ба он маъност, ки ҳамарӯз омода бошӣ, то ҷони инсонҳо аз хатарҳои эҳтимолӣ бираҳонӣ. Ва ин худ қаҳрамонӣ аст, агар як нафар бо кумаки ту аз марг наҷот ёбад.

Ҳар як наҷотдиҳанда дарк мекунад, ки пушти сари ӯ ҷони инсон, моликияти давлатӣ ва шахсӣ аст. Аз ин рӯ, бо камоли ҷасорату матонат барои ҳифзи он талош мекунад.

Кумитаи ҳолатҳои фавқулодда ва мудофиаи гражаднии назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба таваҷҷуҳи сокинон ва меҳмонони кишвар мерасонад, ки рӯзҳои оянда низ хатари лағжиши тарма дар роҳи мошингарди Душанбе-Чаноқ ва навоҳии ғарбии Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон боқӣ мемонад ва дар ноҳияҳои наздикӯҳии вилояти Хатлон омадани селҳо дар назар дошта шудааст.