ДАР ЁД ДОШТА БОШЕД: Аз ҳуш рафтан дар об, ин марги яқин аст. Ғаввосони касбӣ маъмулан вақте вориди об мешаванд, чанд дақиқа рӯи об шино мекунанд ва баъдан ғӯта мезананд. Агар ҳаво муддати чанд рӯз гарм бошад, хатари ворид шудани ногаҳонӣ ба об бештар мешавад. Маъмулан дар чунин ҳолатҳо хун дар бадан ғафс мешавад (тромб-судда) ва лахт шудани он сабаби микроинсулт шуда метавонад. Якбора вориди об шудан ин равандро метавонад тезонад ва одам аз ҳуш рафтаву ғарқ шуданаш имкон дорад.
- Дар таҷрибаи ҷустуҷӯи ғарқшудагон ин гуна ҳолат ҳам шудааст, ки дӯстон сарҷамъ омадаву шаробнӯшӣ кардаанд ва чун ҳаво гарм буду бода онҳоро гармтар кард, хостанд оббозӣ кунанд, вале дигар барнагаштанд. Ҷустуҷӯи ин гунаҳо баъзан тӯлонӣ мешавад, чун онҳо вақте ғарқ мешаванд, маҷоли худро ба самти соҳил расондан намекунанд ва маргашон боис мегардад, ки мавҷи об онҳоро дуртар аз ҷойи ҳодиса барад.
- Имдодгарон мегӯянд ҳатто ҳолате ҳам шудааст, ки одамон хеле кам нӯшидаанд, масти шароб набуданд, вале ғарқ шуданд. Чаро? Ва илм ба ин суол посух дорад. Маъмулан шароб монеъа миёни тарс ва хатарро аз байн мебарад. Одаме, ки нӯшид, қобилияти ба дурустӣ муайян кардани авзоъро аз даст медиҳад, намедонад, ки қувваи вай то куҷо метавонад ба мавҷи об муқовимат кунад. Аз ин рӯ, дар ин гуна ҳолатҳо одамон зиёд ғарқ мешавад. Ин аст, ки тиб баъди шароб оббозӣ дар кӯлу дарёву баҳрро иҷозат намедиҳад.
- Аз сӯи дигар касоне, ки шароб менӯшанд, ба баҳсҳои харобкунанда ҳам дода мешаванд ва шартгузориҳо ҳам мекунанд, ки аз соҳил ба соҳили дигар метавонанд шино карда. Тавре ишора рафт, онҳо авзоъро наметавонанд дуруст таҳлил кунанд.
- МАШВАРАТ ДАР ФАЗОИ МАҶОЗӢ. ЧӢ БОЯД КАРД, КИ ҒАРҚ НАШАВЕМ? БАХШИ 1
- МАШВАРАТ ДАР ФАЗОИ МАҶОЗӢ. ЧӢ БОЯД КАРД, КИ ҒАРҚ НАШАВЕМ? БАХШИ 2